تاثیر تزریق داخل بطن مغزی CNQX بر اخذ عذا و آب تجمعی در جوجه

 سابقه و هدف: مطالعات انجام شده پیرامون مکانیسم های فیزیولوژیک تنظیم اشتها در پستانداران و پرندگان نشان دهنده دخالت دو دسته از عوامل محیطی و مرکزی است .گلوتامات به عنوان مهم ترین میانجی عصبی تحریکی، در کنترل مرکزی و محیطی اخذ غذا در پستانداران و پرندگان نقش دارد. تزریق داخل بطن مغزی گلوتامات و آگونیست های آن منجر به کاهش شدید اخذ غذا شده است. گیرنده های یونوتروپیک گلوتامات شامل گیرنده های NMDA و غیر( NMDA ( AMPA , Kainate می باشد. در این مطالعه اثرات تزریق داخل بطن مغزی CNQX به عنوان آنتاگونیست گیرنده های AMPA , Kainate در میزان اخذ غذا و آب تجمعی جوجه مورد بررسی قرار گرفت . مواد و روش ‌ ها: هنگامی که جوجه ها به وزن 700 تا 750 گرم می رسیدند پس از بی هوشی تحت عمل جراحی آسپتیک قرارگرفته و در بطن جانبی مغز آن ها کانول گذاری صورت می گرفت. این مطالعه در چهار گروه آزمایشی یعنی یک گروه شاهد و سه گروه تیمار که در هر گروه 9 پرنده قرار می گرفت، انجام شد . پس از تزریق غلظت های مختلف دارو میزان اخذ غذا و آب تجمعی در دقایق 15 ، 30 ، 60 ، 120 و 180 اندازه گیری شد . یافته ها: تزریق درون بطن مغزی CNQX به طور معنی داری باعث افزایش اخذ غذای تجمعی در مقایسه با گروه کنترل شد(5/0> P )، که این اثر وابسته به مقدار بود. همچنین تزریق داخل بطن مغزی CNQX باعث کاهش اخذ آب تجمعی به صورت معنی دارشد (5/0> P )، که این اثر نیز وابسته به مقدار بود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه گیرنده ‌ های غیر( NMDA ( non NMDA در کاهش اخذ غذا نقش دارند. گیرنده ‌ های Kainate و AMPA در بروز اثرات تحریکی گلوتامات در اخذ آب در جوجه موثرند.